Zo’n 5 jaar geleden was ik die persoon bij wie de ademhaling altijd hoog zat en het hoofd constant overuren draaide, met als gevolg een pijnlijke nek en onderrug.

Ik trainde 6x per week erg zwaar (powerlifting). Dat was mijn uitlaatklep, mijn mijn ‘ontspan’ momentje. Alle andere vormen van ontspanning kaatste ik daarom direct af, ik had gewoon mijn eigen ding. Yoga en meditatie? Sorry, maar voor die onzin voelde ik me écht te nuchter.

Uiteindelijk ben ik op de één of andere manier toch het yoga wereldje ingerold. Mijn eerste yoga docent had me al snel door. Ze legde uit dat zij altijd heel zacht in het leven stond (yin) en af en toe echt wel eens tegen een bokszak aan mocht slaan (yang), terwijl ik mijn zware gewichten (yang) soms ook wel eens in mocht ruilen voor een sessie op de yogamat (yin). 

Ik ben me er daarom maar eens aan over gaan geven, zonder verwachtingen. In het begin is ‘wat ben ik in hemelsnaam aan het doen’ erg vaak door mijn hoofd gegaan maar naarmate de tijd vorderde merkte ik heel geleidelijk dat ik me beter ging voelen. In eerste instantie aan de onnodige spierspanning verdween maar later ook aan mijn hoofd dat steeds rustiger werd. 

Inmiddels is yoga een vast onderdeel van mijn wekelijkse sport routine. Krachttraining staat zeker voorop, maar ik weet dat het ene uurtje yoga elke week me er juist bij helpt om beter te presteren in de gym. Daarnaast creëert het veel rust in mijn hoofd. Dus ook al heb ik een keer geen zin: ik ga al-tijd, want ik weet waar ik het voor doe.