Mijn antwoord op het interview met Sonja Bakker in VROUW Magazine

Deze week publiceerde het tijdschrift VROUW een interview met gewichtsconsulent en schrijfster Sonja Bakker. Ik kan niet zeggen dat ik een voorstander ben van haar kijk op voeding, maar ik heb altijd respect gehad voor de manier waarop Sonja een grote groep mensen bewuster na heeft laten denken over hun manier van leven. Daarbij vind ik het überhaupt top als een vrouw zelf grote successen weet te behalen.

Jammer genoeg is het respect dat ik voor Sonja had na het lezen van haar interview in VROUW aardig gekelderd.

In het artikel ging het over de zogenaamde ‘fitgirl’ trend. Op de vraag wat Sonja hiervan vond, antwoordde ze het volgende:

“Dan ga ik even terug naar de basis, naar de oertijd: een vrouw moet zacht zijn, vanbinnen en vanbuiten. Als ik met een man onder de douche sta, mag die man best lekker groot en stevig zijn, want hij moet mij beschermen. Maar ik, de vrouw, moet zacht zijn. Niet helemaal afgetraind. Als ik een strak wasbordje heb en helemaal gespierd ben, denkt die man toch: hier kan geen kind uitkomen? Het is niet natuurlijk. Een man mag zich van mij helemaal uitsloven in de sportschool, maar een vrouw moet zorgen dat ze vrouwelijkheid uitstraalt. Dat vind ik. Een vrouw hoort – letterlijk – in de keuken lekkere hapjes te maken. Niet dat je met een vrouw in bed ligt die één bonk spier is. Ik zou als man denken: ze gaat zich opdrukken. En ik zou daar heel onzeker van worden.

“Ik heb boeken geschreven voor de doorsneevrouw die kinderen heeft, een druk leven, die ook van een glaasje wijn houdt, en lekker in de keuken staat te sudderen. Ik schrijf niet voor een meisje dat 55 kilo wil wegen en alleen proteïneshakes slurpt. Weet je: die meiden gaan een half jaar naar de sportschool, eten alleen maar een worteltje, en houden dat niet vol. Ze worden er niet gezelliger door. Ze gaan niet meer uit, niet meer lekker kletsen. Uiteindelijk gaan ze toch weer merken dat het leven bestaat uit verbindingen, gezelligheid, gesprekken… en eten.”

Ten eerste wil ik zeggen dat het logisch is dat iedereen zijn of haar eigen mening mag hebben. Daarbij begrijp ik ook dat Sonja zich vooral wil focussen op een bepaald type vrouw. Zeker vanuit marketing perspectief is het altijd goed om je te richten op een enkele niche. Wat ik dan wel weer jammer vind, is dat ze, zeer waarschijnlijk ook vanuit marketing perspectief, een andere groep vrouwen naar beneden haalt om sympathie te winnen van haar eigen doelgroep.

Als ik heel erg door de regels heen lees, begrijp ik waar Sonja vandaan komt. Op social media worden foto’s van meisjes in strakke lichamen je om het hoofd geslingerd. Ik zie in dat dit best wel een aanslag kan hebben op het zelfbeeld van vele vrouwen. Maar deze foto’s zijn geen definitie van wat een zogenaamde ‘fitgirl’ (hekel aan dat woord, maar ik heb ook een hekel aan het woord pindakaas – het is niet eens kaas? – en dat is wel gewoon mijn lievelingseten… oke ik dwaal af) zou moeten zijn.

Als online fitness coach, begeleid ik dag in dag uit een heleboel verschillende vrouwen op het gebied van training en voeding. Van fulltime studente Renske, tot hardwerkende moeder Kelly.  Allemaal hebben ze compleet andere levens en totaal andere doelen, maar 1 ding verbindt hen: ze werken iedere dag aan het verbeteren van zichzelf. Door bewuste keuzes te maken wat betreft voeding (ja, ze drinken geregeld een proteïne shake maar óók een wijntje op zijn tijd) en door 3 tot 5 keer in de week (net wat binnen hun leven past) lekker bezig te zijn met krachttraining. Dát zijn ‘fitgirls’ en dat zijn ook de vrouwen die Sonja Bakker nu zo negatief in het daglicht zet.

Een vrouw moet er niet op een bepaalde manier uitzien. Een vrouw moet lekker doen wat zij zelf wil en waar zij zich goed bij voelt.

Het is zeker waar dat wanneer vrouwen chronisch laag in vetten zitten (zorg ervoor dat 40% van je dagelijkse energie inname uit vetten bestaat, exclusief je energieverbruik) dit gelijk staat aan castratie van de man (menstruatie kan dus compleet verdwijnen) omdat er simpelweg geen bouwstenen zijn om sekshormonen te produceren (bron: Bayesian PT Course). Ik denk dat Sonja haar ‘hier kan toch geen kind uitkomen’ uitspraak daar ook vandaan komt, maar dit betekent absoluut niet dat een vrouw er niet naar mag streven om een strakker buikje te hebben.

En wat de mannen betreft? De mannen die ik ken met een ‘fitgirl’ als vriendin of vrouw, zijn er trots op. Trots op hun meisje die iedere dag goed voor zichzelf zorgt en hier ook gelukkiger van wordt. Zo coach ik een meisje die haar vriend aan heeft gestoken met haar passie voor krachttraining en nu iedere week samen trainen, maar ook zie ik vaak jongens die hun vriendin helpen met bench pressen in de gym. En dan natuurlijk mijn eigen vriend, die altijd de meest lekkere en gezonde gerechten voor me maakt (‘enkel de vrouw hoort lekkere hapjes te maken in de keuken’ … SAY WHAT?!), één keer per week mee gaat sporten, mijn passie af en toe ook niet begrijpt, maar: ‘als zij er gelukkig van wordt, moet ze dat toch lekker zelf weten’.

Nee, deze mannen worden niet onzeker zoals Sonja Bakker dit de wereld in wist te slingeren. Deze mannen supporten hun vrouw en zijn trots op wat ze doet.

Ik denk dat ik wel duidelijk heb gemaakt dat ik klaar ben met deze belachelijke hokjes. De vrouwen die Sonja coacht willen enkel een X aantal kilo’s kwijt raken door op een bepaalde manier te eten en zijn daar content mee, maar aan de andere kant zijn er ook vrouwen die gelukkiger worden van bewust leven in combinatie met krachttraining. En het dan tof zouden vinden om een net wat strakker buikje te krijgen, misschien wat bredere en meer gevormde schouders, wat vollere billen of gewoon graag 150 kg willen deadliften.

Iedereen zijn ding. Iedereen weer iets anders wat hun leven compleet maakt. Dat is toch mooi? Laten we dat vieren. Niet afkraken.